Βιγκό, Ζαν

(Jean Vigo, Παρίσι 1905 – 1934). Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Γιος του διάσημου αναρχικού Μιγκουέλ Αλμερέιδα (ο ίδιος υιοθέτησε το ψευδώνυμο του πατέρα του), επηρεάστηκε από τα τραγικά περιστατικά της παιδικής ηλικίας του –o πατέρας του πέθανε στη φυλακή το 1917 με την κατηγορία της προδοσίας– και τα θλιβερά χρόνια της εφηβείας στο κολέγιο, τα οποία δημιούργησαν στον νεαρό Β. μια πικρή και επιθετική διάθεση που βρήκε την έκφρασή της στην πρώτη του κιόλας ταινία Σχετικά με τη Νίκαια (1930), όπου κινηματογραφώντας αληθινά επεισόδια της καθημερινής ζωής, χωρίς να το γνωρίζουν οι πρωταγωνιστές τους και συναρμολογώντας τις εικόνες σε τολμηρούς συνδυασμούς, γκρέμιζε, όχι χωρίς κάποια αφελή υπερβολή, τον τουριστικό μύθο της Νίκαιας και της Κυανής Ακτής. Στην επόμενη ταινία του Διαγωγή μηδέν (Zéro de Conduite, 1933), βασισμένη στις αναμνήσεις της εφηβείας, η αναρχική διάθεση διαμαρτυρίας του Β. έχει στόχο τη ζωή του κολεγίου, της οποίας δίνει μια εικόνα τόσο ασεβή και τραγελαφική, ώστε η προβολή της στη Γαλλία απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία και η ταινία μπόρεσε να προβληθεί μόνο το 1945. Το 1934 ο Β. σκηνοθέτησε το τελευταίο του φιλμ (πέθανε από σηψαιμία τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου): μια ερωτική ιστορία που εξελίσσεται πάνω σε μια ποταμοσχεδία. Η ταινία του Αταλάντη (L’ Atalante) υπέστη σημαντικές αλλαγές από τον παραγωγό και προβλήθηκε με διαφορετικό τίτλο: Η μαούνα που περνά. Λίγα χρόνια αργότερα, με φροντίδα της Γαλλικής Ταινιοθήκης, βγήκε μια κόπια πιο πιστή στο πρωτότυπο, ενώ προβλήθηκε στην αρχική μορφή της μόλις το 1989. Στη μεταπολεμική περίοδο οι κριτικοί όλων των χωρών αναγνώρισαν τη σημαντική αξία του έργου του Β. Σκηνή από την ταινία «Η Αταλάντη» του Γάλλου σκηνοθέτη Ζαν Βιγκό.